Vandaag is het 7 januari 2023 en ik kijk uit naar een mooie dag om grote hoeveelheden narcissen in huis te halen. Hun kleuren en geuren verplaatsen mij naar Weesperstraat 30 II waar Ma (Nelly Burgdorffer) het interieur om de haverklap anders indeelde.

Zij verwees soms naar de bron van haar rusteloosheid: Een afstammelinge, immers, van een door de Graaf Von Burgdorff aangerand Macedonisch zigeunermeisje.

De boreling (die onder de lindeboom in het dorp te vondeling was gelegd) werd door de plaatselijke schoenmaker opgevoed en er bleven nog enkele generaties schoenmakers Burgdorffer actief. Diezelfde lindeboom werd door Ma en Pa bij leven nog eervol begroet. Een vertelling....?

.... Roel ging naar Macedonië, speelt Macedonische muziek, zingt de liederen en vertaalt (o.a.) deze taal; Marja ging naar Macedonië, zong de liederen, borduurde en schilderde sprookjesachtige mediterrane sterrenhemels; ik ging naar Macedonië, dans Macedonische dansen, zing de liederen en Els zingt de liederen, schildert en heeft een ontembare drang om het interieur met de regelmatigheid van een klok anders in te delen....

Hoe het ook zij, naast haar creatieve benadering van het huis had Ma evenzeer creatieve bindingen met artistieke disciplines als schrijven, wandtapijten creëren, schilderen, dichten en toneelspelen (en toen ik zelf als danser bij het Internationaal Folkloristisch Danstheater op het podium van de Amsterdame Stadsschouwburg belandde, stelde ze trots vast dat een derde generatie op diezelfde planken was beland).

Ma schreef vele gedichten, en in één ervan verwoordde ze haar visie op het fenomeen puberen:
Nu dan, ik weet dat ik leef / ik weet de boom in mijn lijf / de steen om mijn huis.
Nu ik weet dat ik leef / zie ik de boom voor mijn raam / de vogel op zijn tak / zijn snavel vol voer.
Nu ik weet dat ik leef / weet ik de regen / het schuilen / de zon boven zee.
Nu ik weet dat ik leef / weet ik de angst / het vergaan.
Ik weet ook geboorte / en liefde / en haat / ik weet mijzelf als de ander / ik weet ons verschil.
Ik weet mijzelf gevangen in mijzelf / opgeknoopt aan mijn boom van been / de steen om mijn huis /
de boom voor mijn raam / de vogel / zijn snavel vol voer / maar wie leert mij vliegen.

De Meermin hierboven – mét ingevuld gezicht – visualiseert Ma’s innerlijke wereld. In het gros van haar latere werk bleef dit deel van het menselijke lichaam (bijna nadrukkelijk) onbewerkt, transparant.
Ma stimuleert de kijker ook nu nog het beeld te completeren.

Hendrik Claes , (Ma’s pseudoniem voor een van haar kinderboeken “Straaloog, de witte zoon der Wroema’s”).

Vanaf 2 februari tot en met 29 maart 2023 is er de expositie 'In memoriam Nellie Burgdorffer' met bijzondere werken van deze beeldend kunstenaar en buurtgenoot.

door Claes Schuyt
Amsterdam, 7 januari 2023