Naar aanleiding van zijn tentoonstelling spraken we met de kunstenaar. Hij exposeerde bij ons van 5 juli tot en met 12 september 

“Altijd op zoek naar iets dat ik zelf niet kan doorgronden”

“Misschien typeer ik mezelf nog het meest adequaat met het woord ‘multi-artiest’. Op allerlei manieren probeer ik altijd met kunst en schoonheid bezig te zijn, of het nu om gitaar spelen, zingen, componeren, het schrijven van songteksten of gedichten, tekenen of schilderen gaat.

Op mijn zestiende deed ik toelatingsexamen conservatorium: klassiek gitaar. Na deze opleiding nam ik nog een half jaar klassiek zangles. Daarna heb ik geprobeerd, en dat doe ik nog steeds, om mezelf verder te ontwikkelen. Sinds ruim tien jaar schilder ik; ben een autodidact op dit gebied. Eerst maak ik tekeningen ‘in het veld’ die ik vervolgens in de huiskamer vertaal naar schilderijen.

Aanvankelijk wilde ik het bij tekenen laten. Het heeft vier jaar geduurd voordat ik een tekening in een schilderij durfde om te zetten. Bij een goede vriend, schilder en ex-leraar aan de Rietveld Academie, sloeg mijn eerste schilderij goed aan. Een enorme stimulans voor mij om door te gaan. De vriend in kwestie kocht het doek overigens later nog aan ook.

‘In het veld’ tekenen betekent voor mij vrijwel automatisch het Amstel-gebied. Een geschiktere keuze kan ik me nauwelijks voorstellen. Ik schilder uitsluitend met olieverf; het past goed bij mijn nogal traditionele aanpak. In mijn werk refereer ik soms, met gepaste afstand en respect natuurlijk, aan de meer impressionistische werken van bijvoorbeeld Van Gogh, maar ook aan het werk van een ‘magisch realist’ als René Magritte.

Wat ik wil overbrengen op de kijker? Het zal vast niet bij elk doek lukken, maar ik zou graag willen dat de in mijn schilderijen verbeelde werkelijkheid (huizen, bomen, struiken en water) bij de observeerder transformeert naar een soort visioen. Ik hoop bij de mensen een persoonlijke, innerlijke beleving op te roepen. Overigens zijn er op deze tentoonstelling enkele doeken van niet meer bestaande Amstelhuizen en ‘buitens’ te zien, die ik op basis van overgeleverde gravures op eigen wijze heb geïnterpreteerd.

Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat de ‘werkelijkheid’ op mijn doeken eerder een middel is dan een doel. We worden in deze wereld vaak geconfronteerd met alles behalve poëtische zaken en gebeurtenissen. Met mijn schilderijen wil ik laten zien dat er ook nog zoiets als schoonheid en poëzie bestaat. Als mensen het gevoel krijgen: ‘hé, hier gebeurt iets, er is hier meer aan de hand dan wat ik zie’, dan heb ik mijn doel bereikt.

Het type mensen dat ik bij de SOOP heb ontmoet heeft serieuze belangstelling voor kunst en cultuur. Daarom vind ik het interessant om daar mijn ‘landschappen-met-dubbele-bodem’ ten toon te stellen. De muzikale omlijsting tijdens de vernissage op 5 juli a.s. zal bestaan uit een vriendentrio: piano, bas en ikzelf als zanger. Als iemand meer over mijn werk zou willen weten dan kan dat via mijn website: www.nilswieland.nl. ”