.jpg)
De vlekken blijven lang de baas. Het is kijken en blijven kijken, tot ik iets zie waar ik verder mee kan. Dan neem ik het stuur over. Dat ‘iets’ kan van alles zijn, mijn fantasie kent nauwelijks grenzen. Het kan een stilleven worden, maar ook een heel circus, om maar een paar voorbeelden te noemen.
Kleur is voor mij ‘een must’. Ik heb geen idee wat er uiteindelijk uit de vlekken geboren wordt, maar één ding is zeker: het wordt een kleurrijk geheel. Soms duurt het me te lang voor ik iets ontdek. Weet je wat dan helpt? Het werk onder de kraan houden! Nee, niet schrikken, dat kan het papier best hebben. Je houdt een vage, zachte ondergrond over. Ik vind dat inspirerend. Daar ga ik dan met kwast of sponsje enthousiast mee aan de slag.
Ik kom uit een creatief nest. Mijn moeder schreef en mijn vader componeerde. Ik zat met spanning te wachten tot ik zestien zou zijn om dan naar de Kunstnijverheidschool te kunnen gaan.
Daar leerde ik Simon (de kunstschilder Simon Kramer, JNL) kennen. Van hem heb ik eigenlijk veel meer geleerd dan op die school. Dat is ons verdere leven samen zo gebleven. Simon gaf groepslessen en ik behoorde altijd tot zijn leerlingen! Vorig jaar is Simon overleden. Langzaam pak ik mijn leven weer op. Ik geef weer schilderles en ik ben hard aan het werk voor mijn expositie bij de SOOP.
Het is een grote wens van mij om abstract werk te kunnen maken. Daarom zit ik ook zelf weer op les. In het atelier van Evert van Barneveld. Een bekende voor jou natuurlijk, hij geeft ook cursussen bij de SOOP. Evert is niet ontevreden, dus misschien wordt het ooit nog eens wat! Ik heb nog een wens: ik hoop dat mijn werk bezoekers van de SOOP inspireert om ook aan de slag te gaan.
.png)