Interview met beeldend kunstenaar Madeleine van Drunen ter gelegenheid van haar expositie “Hart Gelagh”, van 7 juni t/m 1 augustus 2018.


De woorden “HART GELAGH” schoten door mijn hoofd toen ik voor het eerst bij de SOOP kwam en hoorde dat de ruimte waar ik zou gaan exposeren de Gelaghkamer werd genoemd. Ik ben dyslectisch en denk dan meteen: een ch of een gh en een d of een t ? Hoe zit het allemaal ook al weer…...

Ik koos uiteindelijk voor de combinatie HART GELAGH, omdat het werk dat ik ga laten zien uit mijn hart komt en in een Gelaghkamer ontvangen wordt door mensen met een groot hart.

Ik wil de bezoekers van de SOOP graag verrassen met een collagetechniek, die je volgens mij nergens anders tegenkomt. Collages zijn meestal abstract, grappig of confronterend. Maar ik maak er mijn eigen beelden van.

Het idee ontstond in de tijd dat NRC-Next op de voorpagina altijd een grote foto plaatste van een belangrijk nieuwsfeit. Ze raakten me en bleven op mijn netvlies staan. Ik besloot de foto’s uit te knippen en er beelden van te maken, zoals die in mijn hoofd waren ontstaan.

Hoe ik te werk ging? Heel eenvoudig. Ik scheurde stukjes gekleurd papier uit kranten en plakte ze vervolgens op de bewuste foto. Van de oorspronkelijke foto bleef overigens vaak weinig of niets over.

Toen NRC Next het format van de voorpagina veranderde, ben ik - gebruik makend van hetzelfde krantenmateriaal - overgestapt van ‘reacties op het nieuws’ naar ‘landschappen’.

Voor collages met zelf gekleurd papier neem ik de kijker mee naar Zuid- Senegal. Er heerst daar een soort blijheid, die wij niet kennen. Tevreden met weinig, gezellig met z’n allen grote afstanden lopen naar de markt om vis te kopen, elegante bewegingen, felgekleurde kledij, drie dagen aaneen dansen als er iemand trouwt, heftige, opzwepende muziek en nergens ook maar één druppeltje drank!

Ik werk momenteel aan een serie kippen en hanen uit dat gebied. Het gedrag van deze dieren fascineert me. Ze lopen dwars door de mensenmassa heen, maar maken er geen enkel contact mee. Een autistisch beeld.

Tenslotte laat ik nog een serie landschappen - olieverf op papier - zien. Daar concentreer ik me de laatste tijd ook op. Het is ongelofelijk wat je met kleur kunt bereiken.

Tekenen en schilderen zit in mijn genen. Toch begon ik mijn opleiding in de kunsten bij de Dans-Academie. Toen mijn rug dansen niet zo’n goed idee meer vond, heb ik een opleiding Textiele Handvaardigheden gevolgd en vervolgens nog een opleiding Tekenen gedaan.

Ik heb mijn hele werkzame leven met veel plezier - op reguliere scholen en via workshops - les gegeven in deze vakken.

Nu is ‘Tijd’ helemaal van en voor mezelf en geniet ik van het maken van landschappen, als het kan zo groot mogelijk. Een reis naar Japan is nog een wens. Weer een keertje onderduiken in een volledig andere cultuur lijkt me fantastisch.

Sinds de opening vorig jaar woon en werk ik in het Ramses Shaffy huis. Met een eigen atelier,daar ben ik heel gelukkig mee.