Interview met beeldend kunstenaar Ben Vollers t.g.v. de xpositie “Poëzie in verf”. Van donderdag 4 april t/m woensdag 5 juni 2019.

“Mijn schilderijen zijn in wezen gedachten”

Sinds eind jaren tachtig maak ik alleen nog abstract werk. Zowel op doek als op papier. In ons land sta ik te boek als een lyrisch abstracte schilder. Internationaal hoor ik thuis bij het “abstract expressionism”, denk aan enkele van mijn grote inspiratiebronnen als Pollock en De Kooning.

Dingen waar ik in mijn hoofd mee bezig ben, vinden hun weg in woorden (gedichten) of kwastbewegingen (schilderijen). Op jouw vraag naar mijn beroep antwoord ik naar volle overtuiging beeldend kunstenaar, terwijl ik eigenlijk historicus ben. Ik ben dus een autodidact in de wereld van de abstracte kunst en heb het vak met name van bevriende collega’s geleerd.

Wat er dan zoal in mijn hoofd speelt? Vooral de klassieke oudheid. Als je in Athene of Rome rondloopt, dan weet je toch niet hoe gauw je al dat indrukwekkends op wilt slaan in je hersenen. Het staat daar zomaar allemaal, je slurpt het op en je wilt eigenlijk niet meer terug naar huis. De gevoelens en emoties die dergelijke bezoeken bij me oproepen zijn ongelofelijk sterk en vinden later hun weg in gedichten en schilderijen.

Ik schilder intuïtief, spontaan, zonder beeld vooraf en vooral associërend. Ik begin bijvoorbeeld met een punt, gevolgd door een lijn, dan pak ik er een kleur bij; het ontwikkelt zich als het ware vanzelf. Op een gegeven moment ontstaat het gevoel: het is klaar. Mijn gedachten en emoties hebben hun plekje gevonden.

Wat ik bij de SOOP laat zien zijn abstracten geschilderd met acryl. Verder maak ik gebruik van kleursticks (olieverf). Acryl droogt snel en als het me niet snel genoeg gaat, pak ik een föhn. Geduld behoort niet tot mijn betere eigenschappen!

Ik ben in Amsterdam geboren en getogen; heb op diverse plekken gewoond. Op de lagere school hoorde ik bij de jongetjes die op het grote schoolbord mochten tekenen. Behalve voetballen, tekende en boetseerde ik thuis graag. Van mijn moeder kreeg ik een olieverfdoos. Ze wilde graag dat ik later “in de kunsten” ging. Maar mijn vader zou liever zien dat ik historicus werd. En zo geschiedde.

Ik heb in de loop der tijd veel geëxposeerd. Eerst in het Kunstenaarskollektief “Galerie 30” en tot vandaag de dag met de kunstenaarsgroep “De Onafhankelijken”. Ook heb ik samen met mijn goede vriend en collega Fons in Frankrijk een serie van vijftig hele grote expressieve abstracten gemaakt. Ze hebben de naam BENFO (Ben/Fons)schilderijen gekregen. Het was een geweldige ervaring: samen aan het werk op hetzelfde doek. Tijdens de openingsuren van de expositie werkten we gewoon door. Bezoekers wisten niet wat ze zagen.

Ik verheug me op mijn expositie bij de SOOP. De Nieuwe Kerkstraat en omgeving is een van mijn geliefde stukjes Amsterdam. Ik hoop dat de bezoekers mijn werk interessant vinden.