Van 3 oktober t/m 11 december 2019 exposeerde Marion Molier bij ons in de SOOP. Naar aanleiding van deze tentoonstelling spraken we de kunstenares.


Beter dan Levensvreugde drukt de in ons land ingeburgerde uitdrukking “Joie de vivre” uit met hoeveel plezier ik deze expositie voor jullie heb voorbereid. Anderzijds hoop ik natuurlijk ook dat de bezoekers van de SOOP plezier gaan beleven aan de kennismaking met mijn werk. Deze tentoonstelling vormt een keuze uit mijn werk, dat gemaakt is in de een en twintigste eeuw.

Als klein meisje was ik urenlang hondjes aan het tekenen met een kroontjespen en Oost-Indische inkt. Nog steeds een van mijn favoriete technieken. Later heeft kleur zijn intrede gedaan met vetkrijt. Op mijn middelbare school, de IVO-Kindergemeenschap, was veel aandacht voor beeldende expressie. Later ben ik aan de Rietveld Academie afgestudeerd.

Ik werk vrij snel, er moet een beetje vaart in zitten. Zoals schetsen bij repetities en voorstellingen van dansers en muzikanten. Vastleggen hoe een muzikant een wordt met zijn instrument en de muziek is prachtig om te doen. Gouache, acryl, krijt en inkt zijn hiervoor geschikte materialen. Mensen blijven altijd boeiend, iedereen is de moeite waard om te schilderen. Er zit vrijheid in mijn werk. Het onderwerp is duidelijk. Daaromheen verschijnen spontaan vlekken en lijnen. Het schilderen moet een beetje een avontuur zijn, het moet ook mijzelf kunnen verrassen.

Tijdens mijn reizen heb ik veel geschilderd. Zoals bijvoorbeeld met Allerzielen in Mexico. Op verschillende begraafplaatsen heb ik daar ‘en plein air’ geschilderd. Het was mooi om te ervaren hoe Mexicanen hun doden eren. Een andere omgeving en cultuur zijn zo inspirerend. Op het Griekse eiland Lesbos had ik jarenlang een vriend. Hij bezat 30 ezels. Vanzelfsprekend verschenen er veel ezels op het doek, maar de weidsheid van het landschap, de rotsen en de zee werden ook heel geliefde onderwerpen. Een paar jaar geleden was ik medeorganisator van een schilderfestival op het Griekse eiland Zakynthos. Naar aanleiding hiervan heb ik daar vervolgens een aantal jaren lesgegeven.

Vijf jaar geleden ben ik in de keramiek gedoken. Tegels, tegeltableaus, schalen en beelden. Hiervan is in de vitrine een keuze te zien.

Ik verheug me op de opening en ik ga zeker daarna nog zo nu en dan naar de SOOP. Om de gastvrijheid en de leuke ontmoetingen. Maar natuurlijk ook om even naar mijn ‘kinderen’ te kijken”!